پژوهشی برکارکرد عنصر زبان درشخصیت پردازیی با تکیه برداستان های کوتاه صادق هدایت

یکی­ از ­معیارهای ­سنجش­ارزش­ و ­دوام­ ادبیات­ داستانی،­تناسب ­میان«کارکرد­­عنصر­زبان»­با­ کاربران آن، یعنی«شخصیت­ های­ داستانی» ­است.­زبان با­ گزاره‏ های ­برون­ زبانی ­و­ اجتماعی ­از­ جمله: جایگاه اجتماعی، سن، جنسیت، تحصیلات، ­محیط، ­شغل­ و ­سلسله ­مراتب ­قدرت­کاربران­ رابطه ی­ تنگاتنگی دارد.آثار هدایت بخش جدایی ناپذیر­ از­ تاریخ ادبیات ­داستانی ­معاصر­ایران است.­نگاه ­اجمالی­ به مجموعه ‏ی ­داستان­های کوتاه­ وی نشان می­دهد،­آثار ­او ­با توجه ­به عنوان ­مقاله­ی­­ حاضر ­دارای­ ظرفیت تأمل ‏و ­بررسی بیش­تر­است.­این مقاله،­به اجمال ­با­ تکیه ­بر­گزاره ­های­ برون­ زبانی­­ و اجتماعی­­ به ­­واکاوی ­در شبکه‏ی­ ارتباطی ­­میان­کارکرد ­­عنصر زبان ­با شخصیت‏پردازی­ در ­داستان­های کوتاه ­صادق ­هدایت می‏پردازد.پژوهش ­به­ روش­ توصیفی-­تحلیلی ­و با استفاده از ­­روش تحلیل­ محتوا ­به ­شیوه­ ی کتابخانه‏ ای ‏بررسی­ شده است.­ به ­باو­ر این پژوهش ­هدایت­ ضمن ­توجه ­و  آگاهی از­گزاره­های ­برون ­زبانی­ مؤثر در شخصیت­پردازی،­در ­به ­کارگیری درست­ و ­بجا­ از­ آن­ها ­نیز ­موفق ­بوده است.